Rozdział 1

Z perspektywy Kylie

Chwilę jeszcze posiedziałam z mamą i porozmawiałam na temat propozycji, którą złożył nam ojciec. Nie wiem dlaczego moja siostra tak go nienawidzi. Przecież minęło już tyle czasu i powinno jej przejść. Udałam się do jej pokoju, bo chciałam z nią na ten temat porozmawiać.

-Kendall powiedz mi o co Ci chodzi. Minęło już tyle czasu, nie możesz dać na wstrzymanie? 

-Ja pierdole czy Ty tego na prawdę nie rozumiesz, że on zniszczył naszą rodzinę?! Że wcześniej było tak zajebiście a teraz wszystko się zjebało? - krzyczała rozdrażniona. Dawno nie widziałam jej w takim stanie.

-Chodzi Ci o to , że byłaś jego małą córeczką? Może teraz też byś była, daj mu tylko szansę. 

-Ale ja nie mogę, to i tak nie ma sensu, bo prędzej czy później znów nas zostawi. 

-Możesz pojechać tam przynajmniej dla mnie? Proszę! 

-Nie chcę na niego patrzeć! 

-Kenny proszę Cię, zrób to dla mnie. Nikt Ci nie każe z nim gadać, a sama nie chcę do niego lecieć.

-Dobra, robię to tylko i wyłącznie dla ciebie, a on niech nie liczy na żadne słowo wypowiedziane w jego stronę - powiedziała zrezygnowana. 

-Dzięki! Mówiłam Ci , że jesteś najlepszą siostrą na świecie? - dałam jej buziaka w policzek i wybiegłam od niej z pokoju, żeby powiedzieć o tym mamie. 

Zeszłam na dół i usiadłam na kanapie koło mamy.

-Udało się - powiedziałam uradowana.

-Żartujesz? Piąteczka córcia! - krzyknęła mama. - Stawiała jakieś warunki?
-Standardowo te same, że nie odezwie się do ojca i takie tam. Ale ważne, że w końcu udało mi się ją namówić!
-Dobra, to chodź zabukujemy lot - Heidi włączyła swojego Maca i weszła na stronę linii lotniczych. - To co? Wylatujecie jutro o 14? To będziecie wtedy około 3 naszego czasu w Londynie?
-Spoko, mi pasuje. Skoro jest po 22 to może zdążymy skoczyć z Kendall na jakiegoś drinka do miasta. - rzuciłam propozycję.
-A kiedy się spakujecie? - spytała. Rodzice pozwalają nam na wszystko, możemy pić, biegać nago przy domu, nie wracać na noc , bylebyśmy nie przyniosły wstydu rodzinie. Oczywiście wszystko z umiarem. Dlatego nasza mama nie miała problemu z tym, że wyskoczymy do miasta napić się paru napojów procentowych.
-Luzik, mamcia. Jutro. Damy radę, nie przejmuj się. To lecę po Ken i jedziemy - wbiegłam po schodach, powiedziałam siostrze, że ma się szykować i już po piętnastu minutach byłyśmy gotowe do drogi. Zajechałyśmy pod jeden z najpopularniejszych klubów nocnych w LA. Zawsze jest tu pełno znanych osób. Ostatnio bawiłyśmy się z Cody'm Simpsonem i Drake'm .
Wypiłyśmy już po trzy martini i lekko się wstawiłyśmy. Lubiłam taki stan, ani nie jest się sztywnym, ani za bardzo nachlanym.
-Kenny idziemy na fajka? - spytałam siostry.
-Idź sama, mi się nie chce. Zostanę i potańczę - powiedziała.
Gdy stałam w pomieszczeniu dla palących usłyszałam piosenkę Kanyego Westa - Mercy, co oznaczało, że dzwoni Justin. Przygasiłam papierosa, bo nie zauważyłam ,a paliłam już filtr i wyjęłam swojego białego iPhone'a z kopertówki.
-Cześć kochanie - usłyszałam jego miękki i melodyjny głos, który zawsze sprawia, że się uśmiecham.
-No hej. Już się skończył koncert? Dziś miałeś w Polsce, tak?
-Tak. Polskie fanki są pełne energii i tak mnie wykończyły, że zaraz pójdę się chyba położę.
-Hahahahaha to nieźle. Ja sobie z Kendall wyskoczyłam do klubu. Kiedy kończysz trasę?
-Za około miesiąc powinienem być w domu - ziewnął do słuchawki.
-A właśnie, zapomniałabym Ci powiedzieć. Jutro wylatujemy do Londynu, do ojca, to jeżeli masz trasę koncertową po Europie to byśmy się spotkali?
-Za tydzień powinienem być w Londynie. Kylie, słuchaj... Ja będę kończył, bo zaraz usnę . Kocham Cię - usłyszałam dźwięk oznaczający koniec rozmowy. Cieszę się, że już niedługo spotkam się z nim, bo już naprawdę się stęskniłam. Nie widzieliśmy się już półtora miesiąca, ale dajemy jakoś radę. Taką w końcu ma pracę. Zresztą ja z siostrą powoli rozwijamy się w karierze modelingu i mam nadzieję, że niedługo będziemy częściej gdzieś wylatywały na pokazy mody, sesje zdjęciowe, więc wtedy będziemy też rzadziej się spotykać.
Wróciłam do środka i zobaczyłam, że Kenn kręci z jakimś chłopakiem. Chwila, chwila. A czy to nie jest Francisco Lachowski? Razem wywijają na parkiecie, a w rękach mają kieliszki. Podeszłam do baru, zamówiłam sobie to samo co wcześniej i zaczęłam tańczyć niedaleko gołąbeczków. Po jakimś czasie zmęczeni poszliśmy do loży .
-Ej dawajcie cykamy zdjątka! -powiedziałam
-Hahahaha proszę Cię jak wyglądamy hahahah - zaczęła śmiać się Kendall.
-Ty jak zwykle wyglądasz cudownie - powiedziałam do siostry. Robiliśmy różne głupie miny, pozy i takie tam. Mieliśmy przy tym niezły ubaw. Poszłam do łazienki, a jak wróciłam ,to zobaczyłam , że moja siostra całuje się z modelem. Wiedziałam ,że tak się to skończy , tylko że szkoda, że w miejscu publicznym pełnym paparazzi. Bycie sławnym ma swoje wady. Nie można robić wielu rzeczy takich jak przeciętny obywatel, ale taki nasz los i na niego staramy się nie narzekać.
Około 4 wróciłyśmy do domu i położyłyśmy się spać u mnie w łóżku. O 10 poczułam, jak coś delikatnie stąpa po łóżku. Rozchyliłam delikatnie oczy i zobaczyłam naszego pieska Lolę, która stała obok mnie i merdała ogonkiem. Uśmiechnęłam się do niej a ona od razu rzuciła się na mnie i zaczęła mnie lizać.
-Przestań Lola! HAHAH
-Co ty tak głośno jesteś? Ludzie tu chcą spać! - krzyknęła Kendall.
-Hahaha i tak musimy wstawać, bo trzeba się spakować i na lotnisko jedziemy.
Jeszcze chwilę posiedziałyśmy i porozmawiałyśmy o wczorajszej nocy, a później szybko poszłyśmy się ogarnąć i spakować . O 12 wyjechałyśmy na lotnisko. Pożegnałyśmy się z mamą, kazała nam być grzecznym , a przede wszystkim mojej bliźniaczce i żeby za bardzo nie dokuczała ojcu. Przeszłyśmy przez odprawę i miałyśmy jeszcze czas, żeby napić się kawy ze Starbucksa. Wzięłam nam obydwu standardowo Caramel Frappucino. Później powiedzieli, że mamy iść do bramki numer 5 i stamtąd zawieźli nas do samolotu. Od razu zasnęłyśmy, bo byłyśmy jeszcze zmęczone po imprezie. Gdy wylądowaliśmy odebrałyśmy swoje bagaże i udałyśmy się w stronę wyjścia. Przywitał nas starszy pan
-Kendall i Kylie, prawda? - uśmiechnął się.
-Tak, a pan to kto? - spytałam.
-Jestem szoferem waszego ojca, niestety nie mógł przyjechać, bo jest w pracy.
-Widzę, że tatuś jest zajebany robotą. Już żałuję, że tu przyjechałam - powiedziała Kenn. Nie dziwię jej się, mi też się przykro zrobiło, bo nie widzieliśmy się z nim pół roku a on nawet pierdolonych dwóch godzin nie może nam poświęcić.
-A która jest godzina tu? - starałam się zmienić temat, żeby nie zauważyli , że zrobiło mi się smutno. Zawsze go broniłam ,a jak przychodzi co do czego, to on ma to głęboko w dupie najwidoczniej.
-12:35 , a panienko proszę się tak nie denerwować, bo pan Slater ma jakiś ważny projekt i powiedział, że jak się o nim dowiecie, to na pewno będziecie szczęśliwe.
-Dobrze, możemy już jechać? - spytałam zniecierpliwiona.
-Oczywiście, poproszę panienek bagaże.
Po godzinie byłyśmy już przed taty willą. Była podobna do naszej, w tym samym stylu. Ustałyśmy przed nią i zbliżałyśmy się do domu.
-Jest on w domu? - burknęła Kendall.
-Nie, jest w biurze. Macie zostawić rzeczy, odświeżyć się i pojechać do niego. Ile wam czasu to zajmie? - spytał Tom, bo tak miał na imię. Super, że tata nawet w domu nie może być , kiedy przyjeżdżamy . Teraz chwilami i ja żałuję, że tu przyjechałam. Siostra też nie wygląda na zbyt szczęśliwą.
-Jeszcze tego brakowało! Co on myśli, że może nami kurwa decydować jak lalkami?! Nie mam już pięciu lat i nie będę na jego każde pieprzone zawołanie! - oburzyła się Ke.





Hej! To mój pierwszy rozdział, więc przepraszam ogólnie  , że nie jest za ciekawy, ale dopiero się będę rozkręcać. Musicie mi dać trochę czasu :) Ogólnie to wyrobiłam się z czasem i dodaję jeszcze w tym tygodniu, może zostało tylko 20 min, ale jest! Nie jestem szczególnie zadowolona z tego rozdziału...
Następny dodamy może we wtorek albo środę, bo spotykamy się z Kendall i będziemy mogły pisać :)
Pozdrawiam, xx
~Kylie ♥